ιδιοκτημοσύνη

ἰδιοκτημοσύνη, ἡ (Μ) [ιδιοκτήμων]

(για μοναχούς) το να έχει κάποιος δικά του κτήματα («ὅπου ἰδιοκτημοσύνη καί οὐ κοινότης, ἄπεστιν ἐκεῑθεν ὁ Χριστός», Στουδ. Θεοδ.).